Masaya 'Pag Sama-Sama

Tunay nga namang napakagandang makita ang pagsasama-sama ng mga pamilyang Pilipino. Ang kaugaliang ito ang isa sa kilala at hinahangaan sa ating mga Pinoy. Sa pagkakataong ito, nais kong maghandog ng isang kuwentong maipagmamalaki ang kaugalian nating mga Pilipino na ito.

Lumaki ako sa isang pamilyang hangga›t maaari, sama-sama. Tulad na

lamang sa mga okasyon gaya ng Pasko, Bagong Taon, Mahal na Araw, o kahit kaarawan lamang ng isa, siguradong naroon ang bawat isa. Mapa sa mga panahong masaya at malungkot, nariyan ang bawat isa.

Dumating sa isang punto, sa gitna ng kasiyahan, isang balita ang napagalaman ng lahat. Isang

malungkot na balita tungkol sa kadahilanan ng aming pagsasama􀈇sama – may sakit si lola.

Tila isang malaking butas sa aking dibdib ang dagling namuo nang marinig ang bawat katagang namutawi sa mga labi ng isa sa miyembro ng pamilya. Hindi malaman ang mukha ng ni isa sa amin - ang aking mga tito, bilang mga anak ni lolo; ang aming mga ina, bilang biyenan; kami, bilang apo. Kay sakit isipin na ang araw na ito ang umpisa ng paghahanda para sa

araw na ayaw namin lahat dumating. Wala na kaming ibang magawa kundi magpanggap na normal ang lahat kahit sa napakasakit ng mga nangyayari.

Sa mga sumunod na buwan ilang beses din kami nagpabalik-balik sa ospital. Gabi-gabi kumpleto kami, sina mama, papa, tito, tita, aking mga pinsan, aking mga kapatid at sama-sama kaming magdadasal ng rosaryo kasama si lola. Hindi mapagkakailang

isa iyon sa mga araw na pinakanagkaisa kami lahat.

Lumilipas ang oras, ibig sabihin din ay hindi na magtatagal. Naroon kami lahat hanggang sa pinakahirap at masakit na punto. Naaalala ko pa ang lahat. Tinawagan na ako ng isa sa aking mga pinsan para pumunta sa ospital. Iyon ang araw na alam naming malapit na malapit na.

Luha ang dumadaloy kada bagong dating ng isa. Sobrang sakit malaman na wala nang magagawa kundi hintayin ang ayaw mo pa dumating. Sobrang sakit pero kakayanin. Alam kong

hindi ako nag-iisa.

Dumating na ang araw na pinakahinahangad namin na hindi dumating. Pero

ganyan talaga. Darating sa puntong iyon. Pero hindi naman natatapos doon ang naumpisahan ni lola sa aming pamilya – ang pagsama􀈇sama