Bantay Sarado

Si Dr. Ma. Lourdes Carandang, isang klinikal na sikolohista, ay ibinahagi kung paano sila nagkasundo ng kaniyang anak ‘pag dating sa ganitong sistema. Wala siyang access sa password ng kanyang anak, madalas binubuksan nito ang kanyang Facebook, at pinag-uuspan nila ang laman o mga nakikita rito. “Nagiging parang ekstensyon ito ng relasyon ng magulang at anak.”

            Sa kanyang sanaysay na pinamagatang “Parenting is Nation Building,” inilahad ni Dr. Carandang na ang disiplina at pagpapahalaga sa sarili ay nagsisimula sa pamilya, at ang kakulangan nito ay pinagmumulan ng isa sa mga problema ng ating bansa. Kung susuriin an gang gampanin ng magulang sa “nation building,” nalaman nni Jurist Gamban ng Globe Telecom na ang paggamit ng Internet ng kabataan sa kasalukuyan ay hindi naiiba sa paglakatsang nakasanayan ng kanilang mga magulang. Kinukulong ng mga bata ang kani-kanilang sarili sa isang kwarto, binubuksan ang kompyuter habang nakabukas ang telebisyon. Ito’y dapat kakitaan  ng pagkatakot sa mundong tila nagbabago nang lubusan. Ang pinakamalaking tagumpay ng mga “social networks” na ito ay ang paglathala ng mga ideya ng kabataan at kaakibat na patanaw sa kanila ng ibang nakakakita ng mga ito, ayon sa obserbasyon ni Gamban.           

“Marami namang paraan para ma-kontrol ang nilalaman ng Internet. Ang Globe na nagsimula ng “Fair Use Policy” sa mga brand na nagpapahintulot sa paggamit ng mga sites na naglalaman ng tungkol sa pakikipagtalik, pagaaway, pagkalulong sa alak at mgaing ang mga mapahamak na cartoons.”

Marami namang paraan para ma-kontrol ang nilalaman ng Internet. Ang Globe na nagsimula ng “Fair Use Policy” sa mga brand na nagpap

May mga nag-Google at nahanap ang Norton na may serbisyong “Parent Control Management.” Kaya nitong hanapin at sabihin kung ang isang site ay maaaring makapahamak sa mga gumagamit at posibleng magpahintulot agad sa pagbubukas na mga ito. Minamanipula na rin nito ang oras ng pggamit ng mga bata sa kompyuter. Nagbibigay ito ng mga alerto kapag ang mga bata’y sinusubukang pasukin ang mga ganitong site. Malalaman na rin ng mga magulang kung anu-ano ang ginagawa ng kanilang anak sa Internet a

           

            Hinihiling ni Dr. Carandang sa mga magulang na maging strikto sa pag-uugali ng kanilang mga anak, sensetibo sa kung ano ang pinapanood o tinatangkilik sa telebsiyon o ano pang midya lalo na sa Internet. Habang ginagaya ang mga napapanood sa mga teleserye sa telebisyon, isang bata ay nagwikang, “Sampid ka lang ditto. Walang hiya ka.”

            Maaaring hindi niya naiinitindihan ang ma salitang kaniyang binitawan subalit alam niya ang kaakibat na emosyon at nalalaman na ito’y isang insulto. Sa panood naman ng mga palabas ukol sa superheroes, alam ng bata kung ano ang tama o mali, na ang mga bida ay kinakailangang matalo ang mga kontrabida. Ngunit, halimbawa sa Power Rangers, sinabi ni Carandang na “hindi pa tatanungin ng bata kung ang pagpatay sa mga kontrabida ay ang tanging paraan para magtagumpay, o kung ang pagkakagulo ay ang tanging paraan para maiwaksi ang masasamang bagay.” Marami pang mga halimbawa sa kanyang libro ukol sa pagpapahalaga sa sarili.

            Hindi maitatangging ang mga magulang, kumpara sa guro ng anak, ay ang mas makapagbabantay sa kani-kanilang mga anak. May mga pahamak kung magkakaroon ng kawalan ng pagbabantay ng dalawa, maaaring ang katulong o “yaya” o telebisyon ang magdikta sa pag-uugali ng bata.

            Ang pamilyang Pilipino, gaano man kalaki, ay may pagpapahalaga sa disiplina ng bawat miyembro ng pamilya, lalong-lalo na sa mga anak. Ang internet ay isa lamang sa mga may pinakamalakas na impluwensya sa mga kabataan kaya naman kinakailangan ang pagdidisiplina sa sarili at sa iba kamag-anak na tila kinakain na ng mundong Bagong Midya.

Uunahin Ang Edukasyon

Ang mga Pilipinong magulang, marahil edukasyon. “Gagawin ko ang lahat mapagtapos lang kayo sa pag-aaral.” “Mas pipiliin kong makatapos ng pag-aaral kaysa pumasok sa isang gawaing kailanma’y ‘di ko mapakikinabangan.” Marami, kung hindi lahat, sa pamilyang Pilipino ay kakaiba ang tingin sa edukasyon dahil ito’y ‘di maipagkakailang isa sa mga pangunahing solusyon para paunlarin ang sarili at buhay pamilya. Kawalan nga ba ng edukasyon ay nangangahulugang walang matatamasa? Maaaring oo, maaaring hindi. Ang prayoridad ng pamilya ay nababase rin kasi sa kung ano ang nariyan na at kailangan pa; ngunit ang edukasyon ay kinakailangang bigyan ng mas malaking atensyon at puhunan sapagkat masasabing dito nagsisimula ang lahat.        

           

            Paano matutugunan ang mga pangunahing pangangailangan ng bawat miyembro ng pamilya kung walang maasahan? Walang bang trabaho dahil walang makuhang pormal na edukasyon, pinag-aralan, o natapos? O sadyang iba lang ang pinagtutuunan ng pansin sa halip na ang magagawa para sa sarili’t pamilya? Nakatutuwang pagmasdan ang pamilyang nalulugmok na sa kahirapan ngunit patuloy pa rin ang tiwala at pagkakayod para sa edukasyon. Totoo nga naman kasi na ito ay isa sa mga daan para guminhawa man lamang o patuloy na umunlad ang buhay. Sa pamamagitan nito’y matutugunan ang mga kinakailangan lalo na ang nutrsiyong kailangan ng mga nagta-trabaho at ng iba pang miyembro ng pamilya. Wika nga, “Edukasyon ang susi sa magandang buhay at ang kalusugan ay kayamanan.”

           

            Dito sa Pilipinas, kumakayod pamilya nang sobra-sobra para mapag-aral ang pinakamatandang anak sa kolehiyo. Kung hindi makayanan ng mga magulang, ang ibnag kamag-anak o “extended family” ang sumasalo. At kung makatapos ang anak at makapaghanap ng magandang trabaho, siya naman ngayon ang tutulong o susuporta sa susunod na kapatid upang makapag-aral. Isa-isa hanggang makapag-aral ang lahat sa pamilya. Ganiyan kadalasan ang tradison ng tipikal na pamilyang Pilipino ngunit kung mas nakaaangat pa ay napagsasabay naman ang dalawa, talo o kung sinuswerte ay lahat ng anak.

           

            Maging ang mga mayayaman o nabibilang sa class A o B ay hindi naiiba kung ito ang paguusapan sapagkat higit din itong kinakailangan para magamit nang wasto ang kanilang pagmamay-ari at patuloy na yumaman. Ngunit higit na makamamangha ang mga naghihirap na pamilya sapagkat kahit hirap na hirap sila ay nabibigyan pa rin nila ng atensyon ang edukasyon ng mga nangangailangan sa pamilya—minsan pa nga’y kahit hindi na “kailangan” ay pinapag-aral pa rin. Marahil kahit hindi na sabihan ng mga magulang ang kanilang mga anak na mag-aral at magpursige, ay kusa na silang gagalaw at gagawin ang nakagisnan—ang pabibigay ng halaga sa edukasyon. Wala nga atang pinipili ang edukasyon sapagkat kahit na sino ay nabibighani nito marahil dahil na nga rin sa angking kakayahan nito na mapaunlad ang isang tao o pamilya.

            Kaakibat ng pagkilos at prayoridad ang kulturang dala ng bawat pamilyang Pilipino. Ngunit kung edukasyon ang pag-uusapan, hindi naman maitatangging halos lahat ng lahi ay nag-aasam nito.

“Kakaiba at nakamamangha lamang siguro ang nakagisnang pagbigay prayoridad ng mga Pilipino, lalo na ang mga mahihirap na masasabing nahihirapan din sa pagpapaaral sa ilang miyembro ng pamilya, pagdating sa edukasyon. “

Pananalig para sa kapatid

ni Kevin Alambra

Isa mga nakasanayan ng pamilyang Pilipino ay ang pagbibigay ng tunay na pagmamahal at “concern” sa bawat miyembro, tinutulungan ang kapwa sa kahit anong paraan lalo na ang mga mas nangangailangan sa buhay, at inaalagan ang mga matatanda hanggang sa kanilang ikatatagal.

Malaking bahagdan ng populasyon sa bansa ay katoliko at masasabing sumasalamin ito sa ugali at pamumuhay ng ilan sa pamilyang Pilipino lalo na sa loob ng bansa. Sa relihiyong katoliko bilang impluwensya sa ugali ng bawat tao, maraming mapagkukunan ng mapag-uusapan sapagkat hindi lamang ang tradisyon o gawain sa simbahang katoliko ang sinasakop nito. Una’t una sa lahat at marahil masasabing mahalaga ay ang aplikasyon ng mga nakapaloob sa bibliya o ihinain ng relihiyong ito.

Ngayon, ang mga kaugalian ng pmailyang Pilipino ay maaaring ikonekta sa paniniwala nila--halimbawa ang relihiyong katoliko, na isinasabuhay ng maraming nanay, tatay, at mga anak sa Timog Silangang Asya. Para sa mga katoliko, ang malaking pamilya ay mas katanggap-tanggap, at ito ang resulta ng paniniwala ng mga Katoliko na nagpapahintulot sa paggamit ng “birth control.”

Sa kabuuan, ang tradisyon at gawain ng pamilyang Pilipino ay nakabase sa kanilang relihiyon at paniniwala. Halimbawa, maraming pamilya ang “pro-lie”, at maaaring sumalungat sa mga bagay na umaatake sa relihiyong Katoliko. Ang pagpunta sa simbahan, halimbawa, ay maaring bahagi ng ritwal ng pamilya, kasama ang mga espesyal na okasyon o salu-salo na nababase sa mga pangyayari sa kalendaryo ng simbahan. Masasabing nakararami ang nag-iisip na kapag relihiyon ang pinag-uusapan ay nasa mababaw na pagtanaw lamang ang pumapasok--halimbawa, ang relihiyon kaabikat ang pagbabasa ng bibliya, pagpunta sa simabahan kasama ang pamilya, pagdarasal araw-araw, at kung anu-ano pang “obvious” na larawan ng paniniwala. Sa isyung ito, kinakailangang lumagpas ang pag-iisp sa normal o “given” nang mga bagay.

Ang mahigpit na pag-uugali (strict morals) ay maaaring sumalamin sa patakaran sa isang pamilyang Pilipino-- pagbabawal sa paninigarilyo, pag-inom ng alak, at ang paggawa ng mga ito ay may kaukulang parusa sapagkat maaaring nilalabag nito ang tipikal na moralidad ng relihiyong kinabibilangan nila.

"Spiritual Pedagogy"

Ang akdang patungkol sa ispiritwal na sining ng pagtuturo ay tinatalakay kung paano makatutulong ang interbensyon ng mga araling ispiritwal sa kabuuang edukasyon ng isang estudyante. Pagtatalakay tungkol sa kumpletong edukasyon at ispiritwalidad, gusto kong ibahagi ang isang karanasang bagay rito.

Lumaki sa komunidad kung saan ang ispiritwalidad ay mas lalong pinapahalagahan sa edukasyon, ang pagiging relihiyoso sa ilang pagkakataon ay tila konektado sa “academic standing” ng isang estudyante. Noong ako ay nasa mababang paaralan pa lamang kung saan ako ay nagsimulang mag-aral kasama ang De La Salle Brothers, ang pamumuhay bilang Kristiyano ay tunay na importante sa bawat taon, sa pagpapalakas ng paniniwala at relasyon sa Panginoon. Ngunit hayaan niyo muna akong tuuanan ng pansin ang ispiritwalidad at ang pagiging relihiyoso na base na rin sa akda. Ang ispiritwalidad ay isang katuparan ng sariling prinsipyo, na nababase rin sa sariling paniniwala. Ang panatisimong relihiyon o “religiosity”, sa kabilang dako, ay tapat na pagsasanay sa relihiyon ng isang tao.

Ang ating kaalaman patungkol sa paniniwalang Katolisismo, ang relihiyon ng mga “Brothers”, ay importanteng bahagi sa ating pag-aaral. Naalala ko ang isang pagkakataong na ako ang may pinakamataas ng marka sa isang subject, at iyon ang nagbigay daan para ako ay maging isang honor student.

Sa repleksyong ito, kadalasan kong ginagamit ang karanasan ko bilang Lasalyano sa panlahatang edukasyon (holisticframework) nakuha sa mga nagdaang taon. Bilang isang Lasalyano, laging nakatanim sa amin na kahit anong gawin namin, palaging dapat ay para sa asosasyon; kaya naman, ang kabuuang edukasyon na ito ay isang balangkas na para sa lahat. Dahilan na rin sa espiritwal na saysay na dinadala nito sa isang aralin, mag-aaral, at gurong mayroon tayo, ang panlahatang edukasyon ay nakakamit.

Naniniwala akong ang panlahatang edukasyon ng isang tao ay mas madaling makamit kung ang mga propesor mismo, bukod sa pagtuturo, ay gugustuhing makilahok sa proseso ng pagkatuto. Nabanggit din sa mga akdan na habang ang mga guro ay nagpapamalas ng espiritwal na sining ng pagtuturo, pakikiramay, karisma, at pagkamapagpatawa ay importante rin. Kalahati ng buong pamamalagi ko sa akademya (na plinano kong mahigit kalahti ng aking buhay), may mga guro akong nakilala na nagbigay ng marka sa aking puso at pag-iisp dahil sa istratehiyang ginamit nila sa pagtuturo at kung paano nila ako naapektuhan. Bihira lamang ang mga ganitong guro na nag-iiwan ng marka sa mga mag-aaral.

Sa kabuuan, ang espiritwal na sining ng pagtuturo ay importante sa akdemya o sa pananatili sa isang paaralan. Kahit na minsan ay tila hindi napapansin, ito ay isang daan para mahasa at mapamalas ang tinatawag na “intellectual freedom” kung saan maaaring makipagpalitan ng mga opinyon ang mga tao patungkol sa kabanalan na nagaganap. Ang pagkakaroon ng kabuuang edukasyon ay kinakailangan din upang ang isang tao ay hindi lamang sasabak sa kahit anong posibilidad, subalit malulugod din sa  pithaya ng kuryosidad, Ang mga guro, bilang pangunahing tagapagsimula sa proseso ng pagkatuto, ay kinakailangan ding ikonsidera kung paano niya maibibigay ang kanyang makakaya sa pagtuturo at sa pagbibigay marka sa bawat estudyante.  

Masaya 'Pag Sama-Sama

Tunay nga namang napakagandang makita ang pagsasama-sama ng mga pamilyang Pilipino. Ang kaugaliang ito ang isa sa kilala at hinahangaan sa ating mga Pinoy. Sa pagkakataong ito, nais kong maghandog ng isang kuwentong maipagmamalaki ang kaugalian nating mga Pilipino na ito.

Lumaki ako sa isang pamilyang hangga›t maaari, sama-sama. Tulad na

lamang sa mga okasyon gaya ng Pasko, Bagong Taon, Mahal na Araw, o kahit kaarawan lamang ng isa, siguradong naroon ang bawat isa. Mapa sa mga panahong masaya at malungkot, nariyan ang bawat isa.

Dumating sa isang punto, sa gitna ng kasiyahan, isang balita ang napagalaman ng lahat. Isang

malungkot na balita tungkol sa kadahilanan ng aming pagsasama􀈇sama – may sakit si lola.

Tila isang malaking butas sa aking dibdib ang dagling namuo nang marinig ang bawat katagang namutawi sa mga labi ng isa sa miyembro ng pamilya. Hindi malaman ang mukha ng ni isa sa amin - ang aking mga tito, bilang mga anak ni lolo; ang aming mga ina, bilang biyenan; kami, bilang apo. Kay sakit isipin na ang araw na ito ang umpisa ng paghahanda para sa

araw na ayaw namin lahat dumating. Wala na kaming ibang magawa kundi magpanggap na normal ang lahat kahit sa napakasakit ng mga nangyayari.

Sa mga sumunod na buwan ilang beses din kami nagpabalik-balik sa ospital. Gabi-gabi kumpleto kami, sina mama, papa, tito, tita, aking mga pinsan, aking mga kapatid at sama-sama kaming magdadasal ng rosaryo kasama si lola. Hindi mapagkakailang

isa iyon sa mga araw na pinakanagkaisa kami lahat.

Lumilipas ang oras, ibig sabihin din ay hindi na magtatagal. Naroon kami lahat hanggang sa pinakahirap at masakit na punto. Naaalala ko pa ang lahat. Tinawagan na ako ng isa sa aking mga pinsan para pumunta sa ospital. Iyon ang araw na alam naming malapit na malapit na.

Luha ang dumadaloy kada bagong dating ng isa. Sobrang sakit malaman na wala nang magagawa kundi hintayin ang ayaw mo pa dumating. Sobrang sakit pero kakayanin. Alam kong

hindi ako nag-iisa.

Dumating na ang araw na pinakahinahangad namin na hindi dumating. Pero

ganyan talaga. Darating sa puntong iyon. Pero hindi naman natatapos doon ang naumpisahan ni lola sa aming pamilya – ang pagsama􀈇sama

Ang mga Anak ng “Bagong Bayani ng Bayan”

“Wala na naman si papa sa graduation ko. Kung tutuusin, wala naman talaga siya sa lahat ng mga importanteng pangyayari sa buhay ko. Wala naman akong maaasahan sa kanya.”

Isa lamang ito sa mga dinaramdam ng mga naiiwang mga bata ng kanilang magulang para magsikap na iahon sa kahirapan ang kanilang pamilya. Ayon sa UNICEF, noong 2008, anim na milyong bata ang naiiwan ng mga magulang na nangingibang bansa para makapagtrabaho. Anim na milyong bata ang nagtatanong kung bakit kinakailangan pa silang iwan nang matagal na panahon ng kanilang magulang para magtrabaho. Anim na milyong bata ang nangungulila sa halik ng kanyang ina at yakap ng kanyang ama. Anim na bata na naghahanap ng gagabay sa kanila sa araw-araw.

Habang pinapangako sa mga Overseas Filipino Workers (OFW) ang mas mataas na sahod na makakapagpaahon sa estado ng pamumuhay ng kani-kanilang pamilya, ilang bata ang naiiwan ng isa o parehong magulang. Sa pangkalahatan, iba’t-iba ang pananaw at pagtanggap ng mga batang nauukulan sa sitwasyon, ngunit hindi mapagkakailang mayroon at mayroong epekto ang paglisan ng kanilang magulang sa mahabang panahon.

Mahahantong sa malaking pagbabago o kakalungan ang pagkawala ng isa sa karaniwang istraktura ng pamilya. Ang mga bata ang pinakanaaapektuhan sa pagbabagong ito. Ayon sa mga pag-aaral, sarbey at interbyu, ang pagkawala ng mga magulang ay bumubuo ng “displacement, disruption, and caregiving arrangements.” Malaki ang marking bahid sa mga batang naiiwan ng parehong magulang dahil hinahanap nila ang nawawalang magulang, lalong lalo na ang mga nanay. Natuklasan na hindi nakikilala ng mga kabataan ang pag-alis ng mga magulang nila bilang isang porma ng pag-aaruga.  

Ang ama, ina, at mga anak ang bumubuo ng isang pamilya. Matiwasay at nagmamahalan sila habang nanunuluyan sa iisang tahanan. Habang lumalaki ang mga anak, nariyan ang kanilang magulang na nagmamahal, nag-aalaga, at gumagabay sa kanilang mga anak tungo sa magandang kinabukasan. Ngunit sa hirap ng buhay ngayon, hindi na ito totoo sa lahat ng pamilya. Kalimitan., isa o parehong magulang ang kailangan mag-abroad para sa ikaaahon nila at ng kanilang anak.

Tunay nga bang mas nakatutulong ang trabahong abroad na pinagmamalaking ihandog ng gobyerno?

Honey I'm Home! Moderning Tahanan Para sa Moderning Pamilya

Ang pagmamahalan ng pamilya sa isang tirahan ay ang pagbuo ng isang tahanan. Dito masasaksihan ang sari-saring kaganapan sa loob ng pagkakaroon ng pamilya: ang sari-saring emusyon, ang mga oras na masaya, ang mga oras na malungkot, ang pag-alis at pagbalik, ang paglaki at pagtanda at ang pagtutuloy ng susunod pang herasyon.

Maliban sa kasal, pagkakaroon ng anak, ang isa pa sa pinakaunang kinukunsidera sa pagkakaroon ng pamilya ay ang tahanan. Sa katunayan, ito ang isa sa pinakaimportanteng desisyon pagdating sa pamilya. Sa pagpili ng panunuluyan, kadalasang tinitignan ng mga nakaranas o eksperto na sa ang lokasyon, kung ilang oras ang kakainin bago makarating ang mga bata sa iskwela at ang mga magulang sa trabaho, kung gaano kalapit ang mga tinayong tindahan o bilihan ng mga kakailanganin; ang privacy, kung mas mainam ba ang tahimik na kapiligiran o ang malapit sa komunidad; ang responsibilidad, kung mas nanaisin bang sila ang namamahala sa kabuuan ng pamamahay o mas gugustuhin nilang mamuhay nang iba ang namamahala para mas gumaan ang responsibilidad dito; at huli, ang gastusin, hanggang saan ang kayang gastahin para sa paninirahan ng pamilya?

Marami ang maaaring pagpiliian ng pamilyang Pilipino ayon sa kanilang kapakinabangan. Isa sa mga karaniwang pinipili sa kapanahunan ngayon ang kondominyum.

Isang uri ng “group of housing unit” ang kondominyum kung saan ang isang homeowner ay magmamay-ari ng kanilang individual unit space – mula sa isang malaking gusali na pagmamay-ari ng iba. Samantala, mayroon itong mga pasilidad na panglahatang gamit na maaaring gamitin ng lahat ng nagmamay-ari ng unit.

Nagsimulang umusbong ang pagkukunsidera ng pamilyang Pilipino sa mga kondominyum nang dumating krisis sa ekonomiya ng bansa. Dahil sa nasabing panahon ng kagipitan, dumating sa punto kung saan ang mga imprastrakturang ito ang naging affordable sa marami. Bukod dito, naging maalam din sa karamihan ang iba pa nitong benepisyo sa mga naninirahan dito.

Isa pa sa dahilan kung bakit naging patok ang mga condo, ayon sa mga eksperto, ang pleksibilidad ng paninirahan dito. Kalimitang itinatayo ang mga kondominyun sa sentro ng lungsod kung saan masagana ang parehong komersyal at industriyal na aktibidades. Karamihan sa mga kondominyum  ay kalapit ng mga opisina ng malalaking kumpanya. Nakapagbibigay ito ng mas mainam na aksesibilidad sa mga naninirahan tungo sa iskwela, trabaho, maging sa mga lugar panlibangan tulad ng mga mall, gym, atbp. Sa pamamagitan nito, nakaiiwas ang mga naninirahan dito sa hirap ng trapik at rush hour. Gayun din sa pagititipid sa pera, gasolina at ang hindi pagsasayang sa oras.

Ang magagarang pasilidad din ang nakapaghihikayat sa mga tumitira rito tulad na lamang ng spa, swimming pool, gaming area, atbp. Nagiging mas kumportable at madali ang panunuluyan para sa mga naninirahan sa condo dahil dito. Samantala, ang kalinisan o kaayusan naman ng bawat unit ay maaari ring ilapit na lamang sa tagapamahala ng gusali. Maaaring may karagdagang bayaran ngunit natanggal na sa inyo ang pasikot-sikot ng paghahanap ng mag-aasikaso nito.

May ilan pang maliliit na adbentahe na maaaring ikunsidera sa pagpipili ng condo kaysa sa karaniwang bahay at lupa. Kasama rito ang kasiguruhan sa mga paradahan gayun na rin sa mga papasukan dahil mahigpit ang siguridad ng mga guwardiyan nagbabantay sa imprastraktura. Maaaring ding isipin ang mababang entry cost, insurance costs, at shared maintenance cost dahil kakaunti na lamang ang responisibilidad para sa pagpapapanatili ng eksterior ng tinitirhan. Maaari rin itong bilhin, ibenta sa kaunting restriksyon lamang kumpara sa bahay at lote.

Maaaring magandang pamumuhunan ang pagkakaroon ng kondominyum. Gayun pa man, marami pa rin itong potensyal na disadbanthe gaya ng regular ng paninirahan. Magiging alanganin ang paninirahan sa isang kondominyum kung hindi maingat ang kumpanyang naghahawak sa kalidad ng imprastraktura. Dahil din nakasalalay ang paninirahan ayon sa kasalukuyang polisiya ng gusali, mapipilitang sundin na lamang ito ng mga naninirahan. Tumataas taon-taon ang mga monthly dues ng kondominyum. Hindi biro ang pagtaas nito dahil lumuluma rin ang gusali. May mga masisira’t masisira na dapat gawin na paniguradong mangangailangan ng pera para maisaayos.

Mayroon ding mga resktriksyon sa mga maaring kagamitan o ipapasok sa loob ng konomdominyum. Ilan sa kasama sa listahan ay ang pag-aalaga ng hayop, pagsasagawa ng mga renobasyon sa gusali ng kuwarto.

Isang malaking aspeto rin na maaaring mawala ay ang prebilehiyo ng privacy. Dahil sa magkakalapit na unit, hindi gaanong maaatim ang prebilehiyong ito. Maaasahan na na sa communal living, hindi magiging madali iwasan ang ingay na dulot ng iba pang naninirahan dito. Karaniwan ding pinoproblema ay ang parking. Masasabi man ang siguridad, sa rami ng naninirahan na posibleng higit pa sa isa ang sasakyan, nauubusan ng parking space ang iba pang naninirahan at kanilang mga bisita.

Maraming maibibigay na benepisyo at perwisyo ang parehong uri ng panunuluyan. Pero sa huli, ang pamilya ang magdedesiyon kung alin ang naaayon sa kanilang paraan ng pamumuhay, kung alin ang aayon sa mas matiwasay nilang pagmamahal sa pagbuo ng t